Prefektura IWATE jest bogata w rudę żelaza i inne surowce stosowane w produkcji oprogramowania żelaza, a także wytwarza znaczne ilości farby, węgla drzewnego i gliny. Obszar ten skorzystał z ochrony Nambu Han. Wszystkie te czynniki dostarczyły tego obszaru żyzne środowisko do rozwoju produkcji oprogramowania żelaza i do dziś jest znany z Nambu Ironware.

Poprzednie artykuły na ten temat koncentrowały się na rozwoju Nambu Ironware i wprowadzaniu mistrzów. Mamy nadzieję, że te artykuły pomogły innym miłośnikom czajników w zrozumieniu dziedzictwa i kultury tych żeliwnych doniczek. Ten artykuł ma na celu pomóc czytelnikom w dalszym zrozumieniu trudności w tworzeniu cienkiego oprogramowania żelaza. Chociaż nie wyprodukowaliśmy osobiście żadnego oprogramowania żelaza, postaramy się wprowadzić produkcję tetubiny z zebranych materiałów.

Proces produkcji

Ogólnie rzecz biorąc, produkcja żelaznego czajnika stosuje następującą procedurę: (1) projektowanie i skład; (2) drewniana produkcja pleśni; (3) produkcja wylewki i pokrywki; (4) pleśń odlewań, produkcja; (5) odlewanie i nalewanie; (6) usuwanie i rozbiórki piasku; oraz (7) Kolorowanie i zastosowanie obsługi.

(1) Projektowanie i kompozycja

Pierwszym krokiem w produkcji żeliwnej garnka jest określenie kształtu i dekoracyjnych cech doniczki. Ogólnie rzecz biorąc, najpierw konieczne jest rozważenie, czy zostaną wykorzystane tradycyjne formy i projekty, czy też stworzyć oryginalne stworzenie. Wszystkie poniższe należy wziąć pod uwagę: ogólny projekt, rozmiar ust, kształt wylewki, konstrukcja pokrywki, kształt i wygląd pokrętła oraz kolory garnka. Po określeniu wszystkich tych funkcji projekt jest rysowany na papierze, utrzymując proporcje o prawidłowym rozmiarze.

(2) Drewniana produkcja pleśni

Po wyprodukowaniu szkicu kompozycji wykonywana jest przekrój i wykorzystywana do produkcji drewnianej formy, która służy jako forma odlewana. Formy wymagają około trzech odcinków: górnej połowy korpusu garnka, dolnej części korpusu garnka i pokrywki. Drewniane formy są tak nazwane, ponieważ pierwotnie zostały wykonane z drewna; Jednak dziś są one powszechnie tworzone z 1,5 mm blacha. Ponieważ czajniki są puste, rdzeń musi być wytwarzany podczas odlewania żeliwnych garnków. W związku z tym forma rdzenia jest wytwarzana wraz z formą. Aby zapewnić określoną grubość żeliwnego garnka, forma rdzenia jest nieco mniejsza niż grubość zewnętrznej skorupy.

(3) Produkcja dziobu i pokrywki

Obiekty te odnoszą się do przymocowanych części żeliwnego garnka inne niż korpus garnka. Obejmują one dziobek, gałkę i pierścienie łączące uchwyt z korpusem garnka. Dla każdego z tych komponentów należy wytwarzać dodatkową formę odlewającą. Istnieje wiele możliwości kształtu gałki na wierzchu, w tym kwiat śliwki, chryzantem, tykwę lub kamień szlachetny. Niektórzy kółka mogą przedstawiać własne dzieła, takie jak koń, krowa lub motyl. W przypadku pierścieni wybierane są odpowiednie formy na podstawie różnic w żeliwnych doniczkach i mogą obejmować odległe góry lub diabelskie twarze. Po zakończeniu skrobania obrotu tworzona jest forma odlewnicza. Ten proces skrobania jest określany jako „ciągnięcie formy” w Japonii. Podczas tego początkowego procesu skrobania skrobania wylewka, pierścienie i inne obiekty są umieszczane w odpowiednich pozycjach. Następnie, za pomocą stosunkowo drobnego piasku zmieszanego z gliną, skrobanie skrętu jest ponownie wykonywane. Drobny piasek przypominający surowy jedwab jest następnie używany do ostatecznego regulacji formy.

Po zakończeniu skrobania zakrętu, ale pleśń piasku nie jest jeszcze całkowicie sucha, konieczne jest rozpoczęcie stosowania projektu. Tradycyjne oprogramowanie do żelaza w Nambu - rzadki (hailstone) - wymaga użycia metalowego narzędzia grawerowania. Pracownicy ostrożnie odciskają projekty, jeden po drugim. Około 2000 oznaczeń należy wykonać na pojedynczy żeliwny garnek. W przypadku innych wzorów początkowy szkic projektu może być przymocowany do formy piasku, zanim wzory zostaną wygrawerowane.

Rdzeń jest również wytwarzany w tym czasie. Podobna produkcja odbywa się w podobny sposób jak pleśń odlewnicza. Drewniana forma rdzenia jest skrobana, aby wytworzyć pleśń piasku. Kółka zazwyczaj dzielą powyższe i poniżej sekcje na dwie formy odlewnicze. Po wyprodukowaniu pleśni piasku wnętrze jest wypełnione piaskiem, a gliniane ciecz jest używane do łączenia górnej i dolnej połówki. Po wyschnięciu na słońcu rdzeń jest usuwany. Wreszcie, po wyschnięciu formy odlewniczej, jest pieczony w ogniu węgla drzewnym, aby ukończyć produkcję formy odlewniczej.

(5) Casting i nalewanie

Po zakończeniu formy odlewu górne i dolne połówki są połączone razem, a rdzeń jest umieszczony na środku. W formie odlewającej podstawa żeliwnego garnka jest skierowana w górę, a ogólny stan formy jest odwrócony. Podobnie podstawa rdzenia wskazuje w górę. Dwa lub trzy małe żelazne arkusze lub inne metalowe elementy są umieszczane między dnem rdzenia a formą odlewaną, aby zapobiec unoszeniu się podczas nalewania. Po złożeniu pleśni piec jest podgrzewany do 1400-1500 stopni Celsjusza, aby stopić żelazo przed wlaniem go do formy.

(6) Demontaż i rozebranie piasku

Po ukończeniu nalewającego i ostygnięciu formy można rozbić formę, aby usunąć gotowy produkt. Następnie można wykonać usuwanie piasku, co zasadniczo obejmuje użycie metalowego wyboru do rozbicia rdzenia i innych przymocowanych elementów. Kawałki żelaza mogą wyskoczyć w obszarach łączących górne i dolne odlewane formy. Są one usuwane przez delikatne stukanie w doniczce lub za pomocą narzędzia do szlifowania.

Następnie utworzony żeliwny garnek umieszcza się w piecu w piecu węglowym od 800 do 1000 stopni. Ten krok ma na celu spowodowanie, że żeliwna garnek tworzy kwasową błonę skóry, która może zapobiec rdzy. Mówi się, że ta technika została wynaleziona przez słynnego Nambu Caster Arisaka Goemon. Bezpośredni kontakt z płomieniem węgla drzewnym może spowodować, że zewnętrzna część doniczki jest czerpie. Jeśli tak, do jego czyszczenia używana jest szczotka.

(7) Kolorowanie i zastosowanie uchwytu

Caster sprawdza, czy czajnik wycieka. Jeśli nie, można zastosować kolor. Żelazny czajnik jest umieszczony w piekarniku o 200 stopni, a następnie farba i gruby alkohol herbaty są nakładane jako kolorystyka. Jeśli chodzi o uchwyt garnka, niektóre są ręcznie robione i wymagają pracy innego rzemieślnika. Często uchwyt jest wytwarzany przez walenie kawałek blachy, tworząc okrągłe paski. Po utworzeniu i zastosowaniu uchwytu do żelaznego czajnika proces produkcji jest zakończony.

Język czajników żelaznych

Jak opisano powyżej, proces produkcyjny ręcznie robionych czajników żelaznych herbaty jest niezwykle szczegółowy. Obejmuje to ponad 60 indywidualnych kroków. Każdy szczegół musi być wykonany z najwyższą starannością i nie pozostawia miejsca na błędy. Co najmniej dwa miesiące są zobowiązane do przejścia od początkowego szkicu do ukończonego utworu. Droga do zostania profesjonalnym rzucnikiem zajmuje wiele lat. Zostanie mistrzem Kamu, którego nazwa jest wygrawerowana na żeliwnych doniczkach, jest wyraźnie jeszcze trudniejsze. Bez gromadzenia doświadczenia i ciężkiej pracy trudno jest osiągnąć uznanie. Ten rodzaj tradycyjnej metody produkcji różni się od produkcji mechanicznej na dużą skalę. Umiejętność rzucającego jest widoczna na każdym etapie procesu produkcyjnego. Każdy ślad pozostawiony przez proces produkcyjny ujawnia jego cel.

Warto jednak wspomnieć, że ręcznie robione żelazne czajniki stworzone przy użyciu tradycyjnych technik często zawierają niewielkie wady. Na przykład często istnieją małe wady odlewające, w których spotykają się rdzeń i doniczka. W konsekwencji japońskie zdanie zostało przekazane podczas warsztatów rzucanych, które z grubsza przekłada się na „sześć nienaruszonych”. Znaczenie polega na tym, że nawet jeśli kompletny czajnik żelazny ma sześć wad, nie można go uznać za awarię. Można go nadal używać po naprawie tych wad. Z tego widać, że bezbłędny garnek z herbatą bez najmniejszej wady nie jest łatwy do wyprodukowania. Wymaga najwyższego poziomu opieki na każdym etapie.

Z procedury produkcji możemy również jasno zrozumieć podstawowe cechy ręcznie robionych doniczek do herbaty. Każde warsztaty mają jednak własne techniki produkcyjne, a kółka realizują własne metody castingu, co uniemożliwia nam mówienie w szerokich ogólności. W przypadku doniczek wytwarzanych metodami opisanymi powyżej powinniśmy być w stanie niejasno wymyślić ślady pozostawione w miejscu, w którym spotykają się górne i dolne formy odlewające. Na dole garnka powinniśmy zobaczyć, gdzie wylano żelazo, a także ślady pozostawione przez żelazo lub inne metalowe elementy używane do utrzymania rdzenia na miejscu.

Każdy żeliwny garnek wyraża swój język w różnych środkach, opowiadając historię technik i rzemiosła rzucającego. Dzięki starannej obserwacji i uznaniu tego języka powinieneś być w stanie znaleźć doniczkę, która do ciebie przemawia.

Wprowadzenie żeliwnych czajników

Używanie japońskich żeliwnych czajników (Tetsubin) do parzenia herbaty stało się niezwykle modne wśród tajwańskich pijących herbatę w ciągu ostatnich kilku lat. Tetsubin można teraz zobaczyć na wielu imprezach degustacji herbaty i wystawach ceremonii herbaty. Te czajnicze stały się niezbędną częścią nowoczesnej tajwańskiej kultury herbaty, w której powszechnie uważa się, że użycie tych uświęconych doniczek do parzenia herbaty poprawia zarówno kolor, jak i smak herbaty. Niezależnie od tego, czy jest to prawda, czy fałszywa, antyczna jakość, która wynika z czasem z połączenia tekstury i projektowania wzoru z rdzą w dobrze pokołanej tetsubinie, jest naprawdę urzekająca.

Jak dokładnie troszczy się o te żeliwne doniczki? Jest to pytanie, które prawdopodobnie ma na myśli wielu innych pijących herbatę. Poprzednie artykuły opisywały rozwój i historię Tetsubin, a także bliską korelację między Tetsubinem a japońskim kettem herbacianym (KAMA). Ponieważ są tak podobne, Tetsubin i Kama są zasadniczo opiekowani w ten sam sposób. Japońska ceremonia herbaty określa zestaw technik używanych do opieki nad Kamą, które w konsekwencji są godne naszego odniesienia.

Ten produkt jest ręcznie wykonany i wykorzystuje materiał świńskiego żelaza, oparty na starożytnej technologii i zwyczajach. Po czasach rządy cesarza Li Zhizhi ten rodzaj czajnika stał się specjalnością. Aby chronić tę technikę, od tego czasu żeliwne czajnicze są postrzegane jako rękodzieło. Ręcznie wykonany czajniczka może pochwalić się tradycyjną techniką produkcji żelaza i wyjątkowym japońskim stworzeniem, sądząc po jego powierzchni i wyglądu, a zatem jest ceniony przez ludzi w Japonii.

Żelazne czajniki są najwyższą oceną wszystkich produktów żelaznych. Chociaż ich produkcja opiera się na tradycyjnych metodach, przyjęto również nowe techniki, aby się zmienić wraz z czasem. Jest to nie tylko produkt praktyczny, ale także formularz sztuki. Drobne wykonanie jest przyjemne dla oka i trwa próbę czasu.

Prawie wszyscy miłośnicy herbaty wiedzą, że woda górska lub woda jest słodsza, więc zawsze starają się używać tych dwóch rodzajów wody do warzenia herbaty. Woda z wiosny górskiej lub studzienki zawiera więcej elementów żelaza, a te żelazne elementy istnieją jako Fe2+, gdy są wykluczone z powietrza. Woda gotowana w garnku będzie smakować jak woda źródlana z powodu Fe2+. Zasadniczo ten produkt może zwiększyć smak wody i nadaje się do warzenia wszelkiego rodzaju herbaty.

Korzyści z żeliwnych czajników dla ludzkiego ciała

Naukowcy odkryli, że żelazo jest pomocne w generowaniu większej ilości krwi, a dorosły mężczyźni potrzebuje 0,8-0,5 miligramów żelaza. Niedobór żelaza utrudni rozwój własnej inteligencji. Eksperymenty udowodniły, że użycie żelaza do gotowania wody może być pomocne w absorpcji żelaza (Fe2+), zapobiegając anemii. Japońskie uwielbiają używać żelaznych przyborów do gotowania jedzenia lub gotowania wody. W ostatnich latach fakty udowodniły, że doniczki wykonane z czystego żelaza uzupełnią hemoglobinę u dzieci. Ponadto w wiosce długowieczności w Japonii większość ludzi nadal używa żelaznych doniczek. Według podobnych badań większość osób korzystających z żeliwnych czajników nie ma niskiego żelaza ani nie cierpi na niedokrwistość. Ludzie nie mogą bezpośrednio wchłaniać żelaza, ale po trawieniu w żywności jako Fe3+ kwas żołądka zmienia Fe3+ w rozpuszczalny Fe2+ przez reakcję chemiczną.

Wykorzystanie żeliwnych czajników

Wiele pism w Japonii wspomina, że ​​przed użyciem nowego żelaznego czajnika należy najpierw umieścić niewielką liczbę liści herbaty owiniętej szmatką w czajniku i gotować przez około dziesięć minut. Taniny w herbacie i zawartość żelaza rozpuściły się z czajnika, pomagają utworzyć membranę żelazną taninową po bokach czajnika, co może zapobiec tworzeniu rdzy w czajniku. Nowe czajniki powinny być używane codziennie, aby umożliwić szybkie gromadzenie się osadów; Jednak po użyciu należy zachować ostrożność, aby czajnik był całkowicie suchy po użyciu. Po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach po około pięciu dniach jest Po około dziesięciu dniach pojawia się biały osad. Każda doniczka jest jednak inna, a tworzenie sedymentacji jest różne. Po wielu latach użytkowania całe wnętrze niektórych czajników staje się czerwone. Nie jest to uważane za problem, dopóki gotowana woda pozostaje wyraźna, więc jeśli znajdziesz taki garnek, nie usuwaj go ani nie wierz, że jeśli istnieje rdza, musi zostać usunięta lub umyta.

Podczas normalnego użytkowania nie należy pozostawić wody w doniczce po użyciu jej do warzenia herbaty. Po podgrzaniu wody i parze herbaty należy wylać gorącą wodę, a wnętrze garnka powinno być suche. Po całkowitym schłodzeniu tetsubiny jej pokrywka powinna zostać pominięta. Jeśli doniczka zostanie natychmiast pokryta, pozostała para w środku będzie tworzyć się jako woda na powierzchni wewnętrznej, gdy temperatura spada i promuje tworzenie rdzy. Pokrywa może być oczyszczona szmatką. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli tetsubina jest używana codziennie, pokrywka można umieścić z powrotem na doniczce po wyschnięciu przez noc. Jeśli tetsubin nie jest regularnie używany, należy ją odłożyć na około trzy dni przed umieszczeniem jej z powrotem w polu pamięci. Ponadto nie wytrzyj wewnątrz szmatką lub szczotką i nie myj go mydłem ani detergentem.

Jeśli używasz starej tetsubiny, wnętrze może początkowo zawierać plamy rdzy lub rdzy. Należy go traktować zgodnie z opisem powyżej: to znaczy najpierw gotować liście herbaty w garnku.

Następnie gotuj zwykłą wodę kilka razy, aż woda podgrzewana w czajniku jest czysta, w którym to momencie garnek jest gotowy do użycia.

1. Podczas pierwszego użycia żeliwnego czajnika musisz włożyć 5-10 gramów herbaty w infuzorze, wlać wodę do garnka i gotować wodę przez około 10 minut. Taniny zawarte w herbatę i element żelaza rozpuści się, tworzą warstwę żelaza na wewnętrznej ścianie garnka, która zapobiega rozwojowi rdzy. Odrzuć gotowaną wodę i powtórz tę procedurę przez około 2-3 razy, aż woda będzie czysta. Lepiej jest codziennie używać nowego garnka, aby jak najwcześniej pozwolić plamować rdzę.

2. Koszowe czajnicze są lepiej stosowane nad ogniem, ale piece gazowe lub gorące płytki również działają.

3. Podczas korzystania z żeliwnego czajnika napełnij go 80% wodą w przypadku przepełnienia w gotowaniu. Po pięciu dniach użycia wewnętrzna ściana może mieć szkarłatne kropki i dziesięć dni później może pojawić się biała powłoka. Zjawiska te są bardzo powszechne, a woda jest nadal bezpieczna do picia, chyba że jest błotnista.

4. Po użyciu żeliwnego czajnika pamiętaj o pełnym wysuszeniu wnętrza i wyczyszczenia go miękką szmatką. Susząc garnek całkowicie po każdym użyciu, zapobiegasz rozwojowi rdzy, przedłużeniem życia czajnika.

Tetsubin i rdza

Japońskie czajniki i czajniki herbaty są na ogół wykonane z żeliwa. Aluminium było używane do produkcji czajników w czasie wojny, ale dziś większość tetubiny jest nadal wytwarzana przede wszystkim z żelaza. Ponieważ Tetsubin i Kama są bezpośrednio umieszczone na płomieniu, aby zagotować wodę, mogą być łatwiejsze niż inne rodzaje herbaty. Wśród herbaty Kama zebranych i zamieszkałych w głównych japońskich muzeach niektóre zostały wyprodukowane przed okresem Edo (1603–1867). Wiele doniczek zostało naprawionych lub przywróconych po długim okresie życia. Chociaż historia Tetsubin nie jest tak długa, jak Kama, większość stuletniej i starszej Tetsubin wyrażała pewne szkody. Najwyraźniej zarówno Tetsubin, jak i Kama mają skłonność do uszkodzeń. Najważniejszą przyczyną takich szkód jest prawdopodobnie rdza.

Wczesna Kama i Tetsubina wyprodukowano przede wszystkim za pomocą rudy żelaza znanej jako satestu („żelazny piasek”). Jednak po okresie Meiji (1868–1911) dostępność Satestu była coraz bardziej ograniczona, a wiele odlewni zwróciło się do stosowania stosunkowo przystępnej rudy żelaza eksportowanej z krajów zachodnich. Trudno jest rozróżnić czajniki wytwarzane przy użyciu dwóch rodzajów surowców opartych na wyglądzie zewnętrznym; Jednak powszechnie uważa się, że czajniki herbaty wytwarzane przy użyciu tradycyjnych materiałów satestu są bardziej odporne na tworzenie rdzy. Wszystkie te doniczki są wykonane z żelaza i ostatecznie utleniają się i tworzą rdzę. Jeśli jednak czajniczka jest dobrze opiekowana, rdza na jej powierzchni może zapewnić mu prosty piękno i nieopisany styl. Aby osiągnąć ten wynik, konieczne jest zwrócenie uwagi na opiekę nad czajniczką.

Utrzymanie żeliwnych czajników

Najprostszą metodą codziennej konserwacji tetubiny jest zastosowanie letniej wody na zewnątrz po użyciu i ustawienie jej na blat, aby wyschnąć. Podczas tradycyjnego treningu ceremonii herbaty, gdy woda sięga gotująca się w czajniku herbacianym, kawałek letniej mokrej tkaniny jest czasem używany do delikatnego klepania lub wytrzymania powierzchni czajnika. Jednak według niektórych wskazówek przeciwnych mokra tkanina może czasami uszkodzić wzory czajnika i dekorację. Po prostu polecam rozpryskiwanie letniej wody na powierzchnię. Ponadto niektórzy producenci Nambu Ironware opisują, jak utrzymać zewnętrzną tetsubinę w swoich instrukcjach użytkownika. W szczególności, gdy czajnik jest jeszcze nieco ciepły, można użyć kawałka materiału na mokro z wodą herbaty, aby delikatnie wytrzeć wygląd zewnętrzny. Takie powtarzające się ścieranie może pozostawić unikalne odcienie na ciele czajnika. Ponieważ jednak woda herbaciana łatwo reaguje z tetsubiną, taką konserwację należy wykonywać równomiernie, jak możliwe sposoby uniknięcia różnic w kolorze.

Podczas treningu herbaty instruktor powtarzalnie ostrzega nas, abyśmy nie dotykali czajników herbaty naszymi rękami. Wynika to z faktu, że nasze ręce mogą zawierać trochę oleju, a dotykanie czajnika może pozostawić pozostałości lub wprowadzić kurz. W związku z tym używamy szczypiec, gdy radzimy sobie z czajnikami. Ostrzeżenie to dotyczy również obsługi Tetsubin. Ostatecznie dotyk może prowadzić do zmiany rdzy lub odcienia lub wpływać na piękno wzorów i ozdoby czajnika. Powinniśmy zauważyć, że wiele osób, utrzymując swoją tesubinę, nakłada warstwę oleju roślinnego lub innych tłuszczów, aby zachować piękno tesubiny. Podejście do zastosowania oleju jest przydatne w rozjaśnianiu powierzchni wyjątkowym przyciągającym wzrok urokiem. Jednak w ten sposób powierzchnia tetubiny może ulegać uszkodzeniu, pochłaniając kurz, a tym samym zardzewiać. Czasami, gdy podgrzewa się tetubina, penetracja tłuszczu do wnętrza może powodować zanieczyszczenie wody. Dlatego nie radziłbym ci przyjąć tej metody konserwacji.

Kolejne przypomnienie jest to, że po użyciu tetubiny nie należy użyć detergentu ani pędzla do czyszczenia ścian wewnętrznych. Nadmierne zastosowanie takich materiałów czyszczących może zniszczyć wewnętrzną warstwę ściany czajnika pierwotnie traktowanej tak, aby była odporna na rdzę. Zasadniczo wnętrze garnka musi być po prostu namoczone i spłukiwane czystą wodą. Jeśli jednak jest to stara tetubina, z silną rdzą wewnątrz czajnika, część oleju może unosić się na powierzchni, a woda może przejść do czerwonawego koloru po gotowaniu. Aby rozwiązać takie problemy, teoretycznie, powinniśmy zaprosić specjalistę ds. Tetsubin do wycofania wnętrza czajnika, aby był odporny na rdzę. Ale na Tajwanie bardzo trudno byłoby znaleźć takich specjalistów. Według niektórych japońskich kolekcjonerów można użyć niektórych szczotek do usunięcia wewnętrznej rdzy. Następnie kilkakrotnie warzenie herbaty, a następnie gotowanie czystej wody, jest konieczne, aby utworzyć w środku membranę odporną na rdzę. Ta metoda jest warta rozważenia.

1. Temperatura czajnika i wody w środku nie może być zupełnie inna. Jeśli wlewasz gorącą wodę do garnka, gdy ciało garnka jest zimne lub wlewaj chłodną wodę do garnka, gdy ciało garnka jest ciepłe, garnek może stawić czoła niebezpieczeństwu szczelin. Lepiej jest, jeśli masz dwa żeliwne czajniki gotowe do użycia. Ale jeśli masz tylko jeden garnek, możesz dodać ciepłą wodę, aby uzupełnić garnek.

2. Utrzymuj żelazny czajniczka sucha. Po użyciu, jeśli pozostała woda, garnek jest podatny na rdzę. Więc pamiętaj o pełnym odparowaniu wody przy wodzie po każdym użyciu.

3. Unikaj ogrzewania pustego garnka. Podgrzewanie suchego garnka zmniejszy żywotność czajnika i może spowodować szczelinę garnka.

Tetsubin i osad wodny

Powyższe instrukcje można uznać za ogólną wiedzę na temat korzystania z tesubiny. Inni pijący mogą nadal zadawać takie pytania, jak: Po kilku latach użytkowania, dlaczego w środku nie ma w środku osadu wodnego? Podczas podróży do Japonii przeprowadziłem szereg eksperymentów z wykorzystaniem różnych źródeł wody wybranych do gotowania w tesubinie. Dopiero około tygodnia eksperymentów był świadkiem tworzenia się pewnego sedymentacji z pewnego rodzaju wody.

Problem polega na określeniu, jaki rodzaj wody sprzyja tworzeniu się osadu. Jedno jest pewne: podczas eksperymentów nie zaobserwowano tworzenia osadu. Jedyną wodą zdolną do budowania osadów, zgodnie z moimi odkryciami, okazała się pitną wodą ze studni lub wód gruntowych. Niestety analiza jakości wody nie była dostępna do eksperymentów.

Interesujące jest również dowiedzieć się, że podczas eksperymentów nie było żadnych plam rdzy wytwarzanych w tesubinie. Zamiast tego na początku pewna substancja podobna do białego jedwabiu utworzona wewnątrz i po około tygodniu cienka warstwa osadu wodnego pokrywała powierzchnię wewnętrzną. W zależności od różnic w pochodzeniu Tetsubin lub rzemieślnika, efekty również się różnią. Do eksperymentu użyłem Tetsubin z Zuiun z Kioto, chagamy z Arisaka z Morioka i Tetsubin z rodziny Kichiemon. Warstwa osadu białego wody utworzona wewnątrz Zuiun, podczas gdy tetubina z Kichiemona nie miała podobnej reakcji.

Być może niektórzy ludzie twierdzą, że wrzące wodę w garnku z sedymentacją wody jest szkodliwe dla zdrowia. Zasadniczo tworzenie osadu wody jest dobre dla tetsubiny pod względem roli w zapobieganiu rdzy i wytwarzaniu słodszej jakości wody. Dlatego, zarówno w przypadku herbaty, jak i konserwacji tetubiny, konieczne jest staranne wybranie określonego rodzaju wody do stosowania w tesubinie.

Na zakończenie mamy nadzieję, że powyższe wprowadzenie będzie odniesieniem dla innych pijących herbatę w tym, jak dbać o swoją tesubinę i że wszyscy czytelnicy będą coraz bardziej satysfakcjonująca herbata w miarę upływu czasu dzięki integracji tekstury, designu, i wyjątkowy odcień rdzy w ich tesubinie.